Blog archief

De tijden zijn veranderd. De veiligheid van onze gezondheid is in gevaar en dit vraagt om constante alertheid. Het vraagt om aanpassingen in onze manier van werken, hoe we werken en waar we werken.

Voor beveiligers is deze materie zeer ingewikkeld.

Anderhalve meter afstand houden valt niet mee als je werkzaam bent bij een opvang voor verslaafden waar men elkaar regelmatig naar het leven staat.

Anderhalve meter valt niet mee als je als beveiliger werkt bij een instelling waar een cliënt in een psychose belandt en zichzelf iets wil aandoen .

Anderhalve meter valt niet mee als je onderweg bent als mobiel surveillant en bij een inbraak alarm daad werkelijk een inbreker tegen komt .

Toch proberen onze medewerkers hun taken veilig en plichtbewust uit te voeren. De lijn tussen eigen veiligheid en het klantbelang is hierbij soms heel dun.

De afgelopen week moesten wij afscheid nemen van een collega die ons veel te vroeg is ontvallen. Verdeelt over drie veldjes (en op anderhalve meter afstand van elkaar) bewezen wij de laatste eer.

Geen Corona. Geen inbreker. Geen man met een mes bij de deur. Geen geweld. Een hersenbloeding heeft hem van ons genomen.

Wat is veiligheid? Dagelijks zijn onze mensen onderweg om voor rust en veiligheid te zorgen maar soms zijn er dingen die niemand in de hand heeft. Soms kun je nog zo voorzichtig zijn maar mag het toch simpelweg niet zo zijn.

Straks uw bedrijf weer opstarten? Waar moet u rekening mee houden?

Allereerst een grote schoonmaak.

Hygiëne blijft een grote rol spelen. Vergeet vooral niet alle leidingen goed door te spoelen in verband met salmonella, koelkasten goed schoen te maken en koffiemachines te laten reinigen. Toetsenborden en telefoons zijn ook vaak niet de schoonste gebruiksvoorwerpen.

Zorg voor desinfecterend materialen voor uw personeel en voer overal de anderhalve meter regeling in. Waarschijnlijk is het het beste hier een plan voor op te stellen want uw hele bedrijfsvoering zal hierdoor veranderen.

Zo zou het zo maar kunnen dat het beter is om personeel gefaseerd pauze te laten houden of verschillende werktijden te hanteren.

Voordeel hiervan is dat de bereikbaarheid van uw onderneming waarschijnlijk verbeterd.

Ook tijd om snel nog even wat achterstallig onderhoud te plegen en om over andere dingen na te denken want straks zal ook het kostenplaatje mee gaan spelen .

Ten slotte: door de crisis heeft de omzet geleden.

Denk dus ook even na over uw beveiliging. Kan de alarmopvolging niet goedkoper? Is het handig om s’morgens een uurtje beveiliging in te zetten als werktijden wat ruimer worden?

Paxsecurity kan hiermee helpen met advies en dienstverlening!

En nu? Dat was wat er door mij heen ging vanavond, toen ik tijdens de persconferentie hoorde, dat alle horecagelegenheden gesloten moeten blijven tot 1 juni.

Of eigenlijk: Het jaar 2020 is op commercieel en sociaal gebied gezien al voorbij .

1 juni is namelijk nog ver weg en wat ga je in de tussentijd nog beleven als ondernemer en als mens? Kom jij met je familie, je personeel en/of je bedrijf gezond door deze crisis heen? 

Tijd om de situatie te analyseren. Waar sta ik nu? Waar sta ik wanneer alles voorbij is?

Kan ik mijn productie of dienstverlening straks weer opstarten? Heb ik nog klanten? Hoe slaan mijn toeleveranciers zich er door heen? Zijn mijn afnemers ondertussen met een ander in zee gegaan?

Komt mijn personeel terug of is alle kennis uit het bedrijf verloren? Misschien is nu een geschikt moment om uitgesteld onderhoud op te pakken?

Mijn ervaring ten tijde van de financiële crisis in 2008 was, dat onderling contact houden en elkaar steunen achteraf het halve werk is gebleken.

Voor ons als beveiligingsbedrijf is de situatie tweeledig. Enerzijds worden evenementen en festivals geannuleerd, dus contact houden over de opvolging is essentieel. Anderzijds komen bedrijfsprocessen stil te liggen, waardoor onze surveillance dienst er extra werk bij heeft gekregen.

Een ondernemer die ziek thuis zit is namelijk niet in staat om ‘s nachts uit bed te komen wanneer het alarm afgaat .

Dit laat je aan ons over: Eens per dag een controleronde of een rondje binnendoor eens per week. We controleren bijvoorbeeld of er geen lekkage is en of alle hekken nog in tact zijn.

Vlug de leidingen doorspoelen, want we willen niet over twee maanden alsnog moeten sluiten vanwege een legionella besmetting.

Een belangrijk aandachtspunt voor iedere ondernemer is nu om alles in stand te houden, zodat straks bij opheffing van de maatregelen alle taken en processen weer opgepakt kunnen worden.

Pax security helpt en ontzorgt u tijdens deze roerige tijden.

Ik lig op mijn rug in een grote papiercontainer.

Ik kijken naar de sterren en luister naar de vogels. Wat doe ik hier midden in de nacht?Welnu… Op het moment dat ik de keuze heb moeten maken om in deze container te kruipen, leven we in de jaren dat monitoren voor computers worden vervangen door platte lcd schermen.

Nog onbereikbaar voor particulieren maar bedrijven maken er al volop gebruik van .

Het gevolg van deze vooruitgang is dat inbrekers dit natuurlijk ook hebben ontdekt, heel eenvoudig slaan ze een raam in van een kantoor en graaien een beeldscherm mee. Een paar minuten werk en weer 100 gulden verdient, lcd’s waren er net en de euro liet nog een jaar op zich wachten.

Daar lig ik dan kijkend naar de sterren. Zal het vannacht gebeuren? Bij deze klant is het nu al een keer of 6 raak geweest. Ondanks een hekwerk rondom het terrein en een alarminstallatie gaat het maar door .

De verzekering heeft het hekwerk als onvoldoende gekwalificeerd en het alarmsysteem heeft zonder glasbreukmelders geen nut. Niets heeft waarschijnlijk nut.

Maar de verzekering weigert nog te betalen als er geen maatregelen volgen.

En daarom lig ik hier. Kijken of ik er een einde aan kan maken.

Ik heb er lang over gedacht hoe het aan te pakken. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat als ik binnen zou zitten, ik te laat zou zijn en een auto voor het gebouw me zou verraden.

Dus uiteindelijk werd de container mijn standplaats. Naast mij ligt de ontvanger van de draadloze telefoon die ik gisteravond uit de kinderkamer heb geleend .

Ik moest iets bedenken om een voorsprong te krijgen dus de ontvanger ligt naast mij en babyfoon staat om het hoekje bij de voordeur.

Zo lig ik daar te denken en naar de sterren te kijken, mobiele telefoons met spelletjes waren er nog niet.

Plotseling gaat er een lampje op de ontvanger aan. Ik hoor geritsel op de lijn. Het geluid wordt harder. Snel draai ik de ontvanger uit.

Ik hoor nu voetstappen langs de container en ik duik in elkaar. Als hij maar niet op het idee komt om in de container te kijken!

De voetstappen verwijderen zich. Ik kom omhoog en kijk voorzichtig over de rand van de container.

Ik zie de achterkant van een man met lang haar en in zijn rechterhand heeft hij een lifehamer. Slim…

Hij gaat richting een raam en haalt uit. Ik realiseer me waar ik voor kom en wil de container uit. De rand is te hoog dus ik moet richting deur wat nog niet meevalt met al dat papier en in het donker als je haast hebt.

Glas gerinkel. Ik ben de container uit en trek een sprint er om heen, richting het lawaai.

Shit! Hij is al op de terug weg en komt in volle vaart mijn kant op.

Een klap. We raken elkaar in volle vaart. Een monitor vliegt door de lucht en ik beland op de grond. Ik draai me om en krabbel overeind. Mijn opponent is sneller weer op de been en sprint weg .

Bij het hek aangekomen verdwijnt hij door een klein gat dat hij in het gaas heeft geknipt en ik volg. We gaan een sloot over en hij springt op een fiets die bij een boom klaar stond.

Ik ren de benen onder mijn lijf vandaan en ondertussen bel ik mijn collega die met de auto in de buurt rondrijdt. “Het fietspad aan de achterkant, daar moet je zijn!” roep ik .

Steeds langzamer kom ik vooruit over het fietspad terwijl mijn tegenstander inmiddels om de hoek is verdwenen. Tot mijn verbazing kom ik mijn collega met de auto tegen om de hoek.

“Heb je hem niet gezien vraag ik?” buiten adem.

“Helemaal niets!” zegt hij 

Vol ongeloof staan we om ons heen te kijken .

Ons rest niets anders dan ons verslag te doen aan de politie en het raam te laten afdichten. Wat een afknapper.

De volgende nacht rijd ik door de stad als ik word gebeld door de politie.

“Kun je naar het bureau komen?  We hebben iemand aangehouden met een lcd scherm die aan je omschrijving voldoet.” klinkt het aan de andere kant van de lijn.

Ik haast me die kant op en even later kijk ik door een klein raampje een cel in.

“Ja. Dat is hem!” kan ik opgelucht laten weten.

De politie was hem tegen het lijf gelopen bij hetzelfde fietspad en hem daarna ook kwijtgeraakt. Gelukkig was er een hond op dienst en konden ze hem lokaliseren op een nabijgelegen volkstuinen complex.

Hier had de man een schuurtje vol gestolen spullen. 

Na een verklaring te hebben afgelegd kon ik verder.

In ieder geval goed nieuws voor de klant morgenvroeg!

Vroeger had je “de uitsmijter”: Een kleerkast van 2 bij 2 meter die voor de deur stond en niet benauwd was zijn handen te laten wapperen.

Later werd het “de horecaportier”: Een vriendelijke, doch strenge man die gasten begroet bij binnenkomst en toezicht houdt bij de deur.

Tegenwoordig horen we ook steeds vaker de term “bouncer”, afkomstig uit de Engels taal.

Allemaal verschillende benamingen voor dezelfde functie, maar hoe ziet een avond uit het leven van een uitsmijter, horecaportier of bouncer er uit bij de deur en wat zijn precies de werkzaamheden?

De avond begint met een korte briefing: Wordt er drukte verwachten? Zijn er de laatste tijd incidenten voorgevallen? Zijn er gasten met een toegangsverbod?

Dan begint de avond, de deur wordt geopend en de gasten stromen binnen.

“Goedenavond, kom verder, hoe is het? Lang niet gezien, alles goed?”

“Mag ik jouw legitimatie even zien? Ben je wel al 16? Jongeman, ik zou jou graag even willen fouilleren.”

“Nee, lachgas word hier niet getolereerd.”

De avond verloopt rustig. Er moet even assistentie worden verleend binnen. Een gast is hevig onder invloed, maar er wordt een taxi gebeld en deze is al snel ter plaatse. De gast wordt veilig naar huis gebracht.

Een andere gast komt naar buiten om een sigaretje te roken en zijn levensverhaal met je te delen, terwijl je tussendoor iemand aanspreekt die met een drankje naar buiten wil lopen.

Een stelletje komt al scheldend en ruziënd naar buiten, maar naar een kleine bemiddeling zijn de gemoederen weer bedaard en gaan ze arm in arm terug naar binnen.

Je collega komt van binnen met een jongen die betrapt is op het toilet met XTC pillen, hij komt er dus de eerst komende tijd niet meer in.

Iemand heeft zich gesneden aan glas. “Kom, dan halen we een pleister.”

Dan staat er plots iemand voor de deur met een toegangsverbod.
Onder invloed meent hij speciale rechten te hebben en meer te mogen dan een ander, maar nee jongen, regels zijn regels, ook voor jou.
Het gesprek verandert van toon en de stemming begint agressief te worden,

Uiteindelijk valt het allemaal mee, de man druipt af en vervolgt zijn weg richting een andere kroeg.

De avond loopt ten einde, de laatste gasten vertrekken en een enkeling wordt in de taxi geholpen.

Zo ziet een gemiddelde avond bij de deur er uit. Je bent tegelijk maatschappelijk werker, politieagent, leraar, voorlichter en EHBO-er, maar vooral die regelneef bij de deur!

Vroeger had ik er nooit van gehoord, nu rij ik met de surveillanceauto over een landweg.Wij zijn ingehuurd om voor de duur van de uitvaart een aantal woningen te bewaken . In dit geval een aantal boerderijen, zodat de families in alle rust de uitvaart kunnen bijwonen .

Alles afsluiten en opbergen is bijna ondoenlijk op een boerderij dus wij passen op . Vroeger was het niet aan de orde , wie zou er nu een familie lastigvallen midden in hun rouwproces. Tegenwoordig nemen criminelen de gegevens over uit de krant en schromen zich niet complete woningen leeg te halen als mensen afscheid nemen van hun dierbaren. 

En zo rijd ik hier nu en verbaas mij over alle activiteit die ik nog aantref. Een busje rijd het erf van een boerderij op ,ik haast me er naar toe.

Het blijkt een pakketbezorger ,ik neem het pakket in ontvangst en bedank de man. Even later sta ik bij de volgende boerderij, een familie in de auto is op zoek naar aardappelen. Ik kan ze niet helpen, ze bedanken zich en gaan verder. 

Ik vervolg mijn rondes, bij een boerderij tref ik nog een stromende kraan aan op het erf, bij een ander staat de voordeur nog open.

Dan zie ik een stoet naderen op de landweg, ik begeef me naar de weg kant en stel me netjes op. De stoet houdt halt bij een boerderij en naar een minuut gaan ze verder.  

 Die middag moet ik nog verschillende mensen aanspreken en opvangen, er komen overdag heel wat mensen langs op een boerderij. Aan het eind van de dag keren de families terug en kan ik alles veilig weer overdragen . 

Als objectbeveiliger weet je soms niet waar je terecht komt, zo ook ik de komende nacht. In principe was ik vrij maar de planning belde. Er waren meerdere ziekte meldingen en dat is lastig in de vakantieperiode.

Ik ga natuurlijk aan het werk, ik wil tenslotte straks ook van mijn vakantie kunnen genieten, vlug in de kleren en broodjes voor onderweg. Ik moet naar een fabriek waar ze vis verwerken. Ik ben er nooit geweest maar er zitten twee beveiligers met smacht op mij te wachten en mijn collega zal mij wegwijs maken. Na een half uur rijden ben ik er, het is toch even zoeken waar ik precies moet zijn. Er zijn zoveel hekken! Uiteindelijk sta ik binnen, mijn collega’s vangen mij op. We beginnen eerst even met een bakje koffie, we hebben elkaar lang niet gezien.

De avonddienst neemt afscheid en mijn collega verstrekt mij beschermende kleding. Veiligheid en hygiëne staan voorop. Ik neem je mee in de ronde zodat je alles zelf kunt leren zegt hij. We gaan op weg, het complex is behoorlijk groot. Eerst gaan we door de ontsmetting. Je handen in een opening in de muur. Met je schoenen door een borstel. Wanneer vervolgens het licht op groen springt is alles in orde en kunnen wij verder. Na nog geen tien meter spreekt mijn collega enkele mensen aan : ‘’Willen jullie je gehoorbescherming in doen’’? Veiligheid staat natuurlijk boven alles. We komen aan in de volgende hal, hier staan koelcellen waarvan wij de temperatuur moeten checken en noteren.

Nadat we dit gedaan hebben lopen we verder, ons oog valt op een nooddeur die open staat, deze sluiten we onmiddellijk. Deze deur is namelijk alleen bedoelt voor nood! Stel je voor dat er ongedierte binnenkomt of ongewenste personen? Dit zou een negatieve invloed hebben op het productieproces. In de volgende hal zijn ze machines aan het schoonmaken. Mijn collega zet er wat bordjes neer met de tekst : ‘’pas op glad’’ daarna gaan we weer door de ontsmetting. De beschermende kleding gaat uit, de jas gaat aan en we gaan naar buiten.Buiten lopen we een ronde over het terrein. We controleren de hekken, kijken of alle vrachtwagens afgesloten zijn, staat er nergens iets voor de nooduitgangen? Brand alle verlichting? Daarna kunnen we weer naar binnen.

Eerst tijd voor een bakje koffie, zegt mijn collega. Ik had er geen erg in, maar de halve nacht is al bijna om. Bij de receptie drinken we koffie, checken de camera’s en ik krijg nog wat uitleg. De telefoon gaat het betreft een ziektemelding, ook dat hoort er bij. Mijn collega zet dit door naar de ploegbaas. Een man van de technische dienst komt een sleutel halen, zo zegt mijn collega ‘’ik ga nog een ronde lopen’’ Hier heb je een boek met info over ontruiming, bhv plan en alle andere instructies. Veel leesplezier grapt hij. Ik begin met lezen en check ondertussen de camera’s.

Langzamerhand komt de dagploeg binnen. Mijn collega haalt me weer op, we gaan op openingsronde. Zodat alles klaar is voor de mensen die overdag werken. We openen kantoren en doen de verlichting aan. Als we terug zijn is onze aflos er. Zo zegt mijn collega, ‘’we mogen slapen’’..Denk je dat je het morgen alleen kunt? Ik lach als een boer met kiespijn, nou hij lacht ook! Ik leg het morgen nog een keer uit, een week en je weet niet anders. Ik stap in mijn auto, snel richting bed. Mijn hoofd duizelt nog van alle nieuwe indrukken.Veel gezien en geleerd.

Zo is het leven van een objectbewaker!

Het schemert, de ochtend meld zich aan met het eerste daglicht. Ik rond mijn laatste controles voor deze nacht af. Straks begin ik met de openingen. Nu eerst een moment van bezinning. Goede voorbereiding is het halve werk. Dan gaat plotseling de telefoon. Het betreft een alarm meldding Oh, dat is vlakbij. Binnen tien minuten sta ik voor een bedrijf verzamel gebouw. Ik loop om het pand heen. Er is niets te zien. Onze klant zit in het midden van het pand, de lamp boven de deur flitst. Ik pak de sleutel en open de deur, drie deuren verderop gaat een deur open. ‘’Goedemorgen’’

Een man stapt naar buiten. Die is er vroeg bij denk ik. Ik stap naar binnen niets raars te zien. Toch kriebelt het, er is iets is niet pluis. Ik voel tocht en mijn oog valt op de balie. Ik kijk en zie een gat in de muur. Ik ren naar buiten. Telefoon aan het oor. Ik heb politie nodig. Waar is hij? Waar is die vriendelijke man. Al snel zie ik hem in een auto zitten verderop in de straat. De politie is er snel. In de auto vinden ze het nodige gereedschap. De man gaat mee. Ondertussen zijn alle eigenaren geïnformeerd. Waarschijnlijk had ik de man gestoord en hoopte hij dat ik weer weg zou gaan zonder iets te zien. Spoedig is er een timmerman, en de eigenaren zijn er.

<p>Ze moeten wachten op sporenonderzoek Ik word bedankt en kan verder. een half uur later open ik het eerste pand. Goedemorgen, rustige nacht gehad ? Vraagt de eerste medewerker. Niets bijzonders zeg ik. Gauw stap ik in de auto. Op naar de volgende opening!